نامه ی امام رضا (علیه السلام) به شیعیان
یَا عَبْدَ الْعَظِیمِ أَبْلِغْ عَنِّی أَوْلِیَائِیَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ:
امام رضا (علیه السلام) فرمودند: اى عبد العظیم سلام مرا به دوستانم برسان و به آنان بگو:
أَنْ لَا تَجْعَلُوا لِلشَّیْطَانِ عَلَى أَنْفُسِهِمْ سَبِیلًا
شیطان را بر خود راه ندهند
وَ مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ
فرمانشان بده به راستى و صداقت در گفتار، و بازگرداندن امانت
وَ مُرْهُمْ بِالسُّکُوتِ وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ
آنان را امر کن که ترک کنند جدال را و خاموش باشند از آنچه برایشان سودی ندارد
وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَرَةِ فَإِنَّ ذَلِکَ قُرْبَةٌ إِلَیَّ
آنان را امر کن که به یکدیگر رو آورند و با هم دیدار کنند که مایه نزدیکى به من است
وَ لَا یَشْغَلُوا أَنْفُسَهُمْ بِتَمْزِیقِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً
و شیعیان همدیگر را تکه پاره نکنند
فَإِنِّی آلَیْتُ عَلَى نَفْسِی
که من سوگند خوردم با خود!
أَنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ وَ أَسْخَطَ وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی دَعَوْتُ اللَّهَ لِیُعَذِّبَهُ فِی الدُّنْیَا أَشَدَّ الْعَذَابِ وَ کَانَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِینَ
هر که چنین کند و یکى از دوستانم را به خشم آورد دعا کنم تا خدا او را در دنیا به سختى عذاب کند و در آخرت از زیانکاران باشد
وَ عَرِّفْهُمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ غَفَرَ لِمُحْسِنِهِمْ وَ تَجَاوَزَ عَنْ مُسِیئِهِمْ
و به آنها بفهمان که خدا نیکوکاران از شیعیان را آمرزد و از بدکارانشان درگذرد
إِلَّا مَنْ أَشْرَکَ بِی أَوْ آذَى وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی أَوْ أَضْمَرَ لَهُ سُوءاً
جز آنکه برایم شریکى آورد (یعنى در امامت) یا بیازارد یکى از دوستانم را، یا بدى او را در دل گیرد
فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَغْفِرُ لَهُ حَتَّى یَرْجِعَ عَنْهُ فَإِنْ رَجَعَ عَنْهُ
که خدا او را نیامرزد، تا برگردد و اگر برگشت که خوب است
وَ إِلَّا نُزِعَ رُوحُ الْإِیمَانِ عَنْ قَلْبِهِ وَ خَرَجَ عَنْ وَلَایَتِی وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ نُصِیبٌ فِی وَلَایَتِنَا وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ ذَلِکَ
و گر نه ایمان را از دلش برکند، و از ولایت من خارج شود، و بهره اى از ولایت ما ندارد و پناه می‌برم به خدا از این وضعیت.
منابع:
- الإختصاص (مرحوم شیخ مفید)، ص: 247
- بحار الأنوار (مرحوم علامه مجلسی)، ج71، ص: 230
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
